NE İŞE YARARSIN?.. SEN; EY İNSANLIK?!.. Vicdânlar umûrsuz, nasır bağlamış Yürekler umutsuz, kalpler kararmış Beşerler fütûrsuz, iz'ân kalmamış Harâbe sokaklar, her yer karanlık Ne işe yararsın?.. Sen ey insanlık!.. Hangi yöne baksam, kanlar akıyor Analar ağlıyor, canlar yanıyor Şu minicik dünya, kime yetmiyor İnsanız

VURUN Şâh’a kalkmıyorsa pâdişah at’ı Hem nalına hem de mıhına vurun Dürtüyle kamçıyla koşmayan at’ı Mezbaha’ya doğru, dörtnala vurun Namlunun ucunda teklerse kurşun Dengesiz atıp’da tutana vurun Dâvâsında yoksa kurbanlık koyun Hem satana hem de yatana vurun Saparsa yolundan, gönül verdiğin Tereddüt etmeden tekme

VURUN (3) Tohum ekeceksen, çoraksa toprak Edebine uygun kazmayı vurun Arsızlık ederse, vermezse başak Sağına soluna dibine vurun Zilletle yaşayan izzetle ölmez Zillete boyun eğene vurun Konforun kölesi, darbe ne bilmez Millete koyun diyene vurun Nasihat kâr etmez çoğu câhile Tekdir akabinde usulca vurun Baktın ki olmuyor, sonuç naf

AraKAN AraKAN Mil'mi çekildi gözüne, körlükte ısrarın ne Arakan'ım kan ağlarken, sen müslüman mısın ne?! Allah diyen yana dursun, çocuklar öle dursun Bir buçuk milyar müslüman, sen sefâ sür, işin ne?! Dumûra uğramış kalbler, kulak sağır, diller lal İzzetimiz çiğneniyor, müslüman nedir bu hal Zulmün karşısında sus

ÂMİN YÂ RABBİ Bu saldırı din'e dir, îmân'a dır Vatan'a Hainleri perişan, perişan et Yâ Rabbi... Üzümünü yeyip te, bağcıya taş atana İrin kustur, kan kustur, kan kustur Sen Yâ Rabbi... Gâvurun kılıcını, sallayan gâvurları Cehennemine odun, odun yap Sen Yâ Rabbi... Fitne çıkaranları, Tefrika yapanları Kahhâr İsmin

KURTULUŞ REÇETEM Gölgem karanlığa, gövdem aydınlığa hasret Keşmekeşlerdeyim, sarmış vücûdumu kasvet Rûhum prangada, bedenimse girdaplarda Sahibim- Efendim, bu kavgadan beni azlet İstilâ edildim, sağım solum önüm tuzak Felâh'a erişmem, kim bilir ne kadar uzak Nefsime yenildim, Şeytanın çemberindeyim Kurtuluş reçetem, "El

KENDİNE GEL!!.. Gaipten haber gelse, peşine düşeceksin İrkilipte kendine, ne zaman geleceksin Hedef belli yol belli, daha ne bekliyorsun Maddiyât'tan mânâya, ne zaman geçeceksin Bindörtyüz sene evvel, geleni bileceksin Tırmandığın zirveden, elbette ineceksin Bu asır âhir zaman, fitne cirit atıyor Nûh'un o gemisine, ne zaman binec

VURUN (2) Köhnemiş düzenin köhne kanunu Adâleti çöpe, atana vurun Kayırırsa kasden, hüküm Karûn'u Kokuşmuş yasa'yı, yapana vurun Şan şöhret uğruna, makam uğruna Yâr'ini terkeden âşığa vurun Yiğit sofrasında lezzet uğruna Pilavdan dönerse, kaşığa vurun Ahlak sükût etmiş, "şûh" kaldırımda Hayâ'ya darbeyi vurana

MEHMEDCİK’TİR O Vatan, Bayrak, din, iman, Ezan gayesi Hâinlere çevrili, hep nişânesi Mertebe'yi Şehâdet, O'nun pâyesi KINALI KUZUDUR O, KOÇYİĞİTTİR O ULUBATLI HASAN'DIR, MEHMEDCİKTİR O Ölmeden dönmem!. Sözü var anasına Geçit vermez düşmana, can pahasına Kanından kan katıyor, al bayrağına MALAZGİRT MÜCÂHİDİ, ALPAR